147

این وبلاگ چهارسال و اندی از زندگی منهفرازونشیب های زندگی من تو‌این چهارسال میتونم بگم مو به مو تو این وبلاگ هستاصلا دوست ندارم پاکش کنمچون این چندسال بخشی از زندگی منه و‌دوسش دارمبا همه سختی هاش اگر اون سختی ها نبود شاید زهرایی که الان هستم نبودممن زهرای الان رو خیلیییی‌ دوست دارمبخام این ۴سال رو خلاصه کنم بیماری مامان و بهبود نسبیش...تلاشم برای بهتر شدنم...تلاشم برای اینکه مث خیلی از همسن و سالای خودم فقط منتظر معجزه و حال خوب نباشم خودم بسازمش...و یه ارتباط که نمیدونم اسمشو چی میشه گذاشت...اونموقع که تو دل ماجرا بودم میگفتم عشق، اما حالا که فکر میکنم شباهتی به عشق نداشته( از همه مهمتر یادتون باشه کسی که ادعا میکنه عاشقتونه غمگینتون نمیکنه و اصلا نمیتونه غمگین ببینتتون، اینم اضافه کنم که کسی که استقلال نظر و هویت مستقل نداره اصلا گزینه مناسبی برای رابطه مخصوصا ازدواج نیست)منی که تا قبل اون با کسی نبودم احتمالا هیجانات مقتضی سنم رو با عشق اشتباه گرفته بودم...امیدوارم اونم اوضاعش خوب باشه، من که نه دنبال انتقام و این مسخره بازیا بودم و نه حتی دوست داشتم بعد تموم شدن دوباره شروع کنیم چون میخاستم اون خاطرات خوب بمونه برام، نه دلخوری بعد از جداییِ چندباره...خب زیاد پرحرفی نکنم...خلاصه که این وبلاگ قرار نیست دیگه آپ بشهکامنتاتونو دریافت میکنم، بهتون سر میزنم، اما ممکنه دیر به دیر این اتفاق بیوفتهشاد باشید همیشه 147...